‘Het zou voor het broodnodige geestelijk herstel van de overprikkelde lezer technisch mogelijk moeten zijn om tot de jaarwisseling Volkskranten in de bus te krijgen zonder de woorden ‘Trump’, ‘Wilders’ en ‘fatbike’ erin.’
Wat zou dat heerlijk zijn, denk ik bij de ingezonden brief van Trees Roose uit Haren. Maar is een column zónder Trump niet wat wereldvreemd, in de week dat in de grootste democratie ter wereld een veroordeelde haatzaaier tot president is gekozen? Deze man voorspelt weinig goeds, ook voor ons. Volgens banken raakt zijn komst iedere Nederlander voor minimaal 500 euro in de portemonnee. Steun tegen de oprukkende Russische agressie aan de grenzen van de EU wordt hoogst onzeker. De geldkraan voor Oekraïne moet dicht en Navo-landen met betalingsachterstand worden een hapje voor Poetin, aldus Amerika’s nummer één.
Dus toch die berg columns, duidingen, waarschuwingen en doemverhalen maar tot me nemen. Koortsachtig elk nieuwsfeitje en achtergrondverhaal opslurpen. Eenmaal voor mijn computerscherm verdwijnt de animo om erover te schrijven. Komt het door de voor mij onbegrijpelijke uitslag? ‘Niet te bevatten dat zo’n groot deel van de bevolking in hem een savior ziet’, schrijft mijn Amerikaanse vriendin. ‘Doodeng.’ Inderdaad, dat gevoel bekruipt ook mij steeds meer. Ik staar wat voor me uit. Tot plots mijn telefoon gaat.
Het is Sita. Ze klinkt opgetogen. ‘Eind van dit schooljaar studeer ik af!’ Ik krijg een brok in mijn keel. Aan haar afstuderen ging een lange, moeilijke weg vooraf. Sinds het overlijden van haar moeder rust alle zorg voor haar gehandicapte vader op Sita’s schouders. Enig kind, de familie te ver weg. Aanvankelijk ging haar pabostudie voorspoedig – Sita is een geboren leraar – maar de combinatie van studeren, stage, mantelzorg en werken bij de Action werd haar te veel. De studie moest op een lager pitje. De bijbaan kon ze niet stoppen, Sita en haar vader leven op bijstandsniveau. ‘Gelukkig ontkom ik aan de langstudeerboete’, zegt ze. ‘Ik zou die nooit kunnen betalen.’
De vermaledijde langstudeerboete, je zou haar bijna vergeten door de vloedgolf van ander nieuws. Bij elk extra jaar studievertraging hangt je als student een boete van 3.000 euro per jaar boven het hoofd. Desastreus als je geen ouders met een dikke bankrekening hebt. Of als je langer doet over je studie omdat je autisme hebt, zoals veel van mijn leerlingen. Studeren met autisme kost meer energie en inspanning, dus is het risico op studievertraging groter.
De bezuinigingsplannen van dit kabinet zijn oneerlijk en oliedom. Naast de langstudeerboete worden internationale studenten – die per saldo personeel en geld opleveren voor de economie – geweerd, en gaat het mes in onderzoek en innovatie. Niet voor niets schreef het bedrijfsleven samen met ondernemerskoepel VNO-NCW een brandbrief. Onderwijs en onderzoek zijn cruciaal voor ons verdienvermogen, helemaal nu onze concurrentiepositie al onder druk staat. Trumps dreigende handelsrestricties nog daargelaten.
De kaalslagplannen van onderwijsminister Bruins en consorten zijn geen klein bier. Een miljard in het hoger onderwijs. Plus nog eens ruim een miljard in het mbo, voortgezet en primair onderwijs.
Laat de demonstratie aanstaande donderdag in Utrecht het startpunt zijn van een oorverdovend en onophoudelijk tegengeluid van studenten, onderwijsinstellingen, politici, ouders en ook bedrijven! Zodat Volkskrantlezer Trees kan vragen om ‘Volkskranten zonder de woorden ‘langstudeerboete’, ‘onderwijsbezuinigingen’ en ‘kansenongelijkheid’ erin.’
Bron: De Volkskrant, 9 november 2024
