‘Ook ik vind het niets, Dick’, had Richard van Zwol gezegd. ‘Maar het land moet geregeerd en jij bent de man.’ Hij, Dick ‘de lachende slager’, die keihard maar toch diplomatiek kan zijn. ‘Dick Donder’, voor wie 60 uur per week werken geen enkel probleem is. De man die met gemak gemiddeld 90 kilometer per week hardloopt. Toegegeven, vroeger was het gerust 100 tot 120 kilometer. Maar nog altijd meer dan de jeugd van tegenwoordig. Richard had gelijk, hij was dé man die dit land zou redden.
Maar nu, aan de vooravond, sloeg de twijfel toe. Tijdens al zijn jaren in de coulissen had hij veel idioten het politieke podium zien opkomen en afgaan. Maar het namenlijstje van de vier musketiers van de Wilderscoalitie sloeg alles. LPF in de overtreffende trap. En dan die hoorzittingen in de Tweede Kamer deze week, tenenkrommend. Het leek wel de grote witwasshow. Racistische rotzooi die jarenlang ongegeneerd uit PVV-kelen was gebraakt, werd in een vloek en een zucht onder het oog van de Kamer vakkundig weggepoetst en ingeruild voor ogenschijnlijk onschuldige retoriek.
‘Geen idee dat omvolking zo’n nare connotatie had. Ik bedoelde demografische veranderingen.’ ‘Wat ik toen zei, was in de rol als Kamerlid, niet als minister.’ En waar waren al die rechtsstaatshoeders uit zijn aanstaande ministersploeg? De zakken meel waarmee zij hun mond vulden, waren niet aan te slepen.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, zette daags na de hoorzittingen witlokje zijn ijskast wagenwijd open: ‘Ik wil anders maandag wel naar Amsterdam gaan en daar speechen, hoor. Ze zullen gaan hunkeren naar onze Voorzitter’, schreef de PVV-leider op X, erop hintend dat hij bereid is nog veel radicalere uitspraken te doen over de slavernij-excuses dan partijgenoot en voormalig Kamerlid Bosma. Nou hield Dick wel van de randjes en grenzen opzoeken. Niet voor niets noemden zijn ambtenaren hem ‘Tricky Dick’ – een bijnaam die verwijst naar Richard Nixon, die dat ook graag deed. Maar dit ging wel ver.
En Wilders’ ijskast bleef hernieuwd haat spuwen op X, waar hij schreef dat ‘de #islam een walgelijke, verwerpelijke, gewelddadige en haatdragende religie is’.
Was dit het voorproefje van wat hem nog te wachten stond? Zou hij die PVV’ers met hun racistische praatjes in zijn aanstaande kabinetsploeg straks wel in toom kunnen houden? Rendementen uit het verleden bieden misschien geen garanties voor de toekomst, maar uitspraken uit het verleden wel. Het zat Tricky Dick allemaal niet lekker. Was hij toch niet gewoon een schoothondje in spe, dat door zijn naam te verlenen aan het Wilders-witwaskabinet radicaal-rechts gedachtegoed legitimeert? ‘Het probleem is dat Schoof geen natuurlijk gezag heeft’, liet hoogleraar staatsrecht Voermans optekenen in het FD. ‘En zonder gezag ben je in Den Haag een vogeltje voor de poes.’
Een weerloos vogeltje wilde de man met de bijnaam de ‘lachende moordenaar’ absolúút niet zijn. ‘Dicky, liefje, bel Richard gewoon op en zeg dat je het niet doet’, had zijn vriendin gezegd. Even voelde Dick de neiging om de handdoek in de ring te gooien. Dus keek hij maar weer eens in de spiegel. Wat kon hij nog altijd genieten van zijn afgetrainde kop, een bewijs van discipline en doorzettingskracht. Nee, hij was geen afhaker, natuurlijk ging hij dat klusje klaren. Dinsdag zou hij er staan. Dick de Macher, op het bordes. Het land moet tenslotte geregeerd worden.
Bron: De Volkskrant, 29 juni 2024
