‘Ik kan niet meer. Ik kan niet meer elke dag dingen lezen als: ‘Ziek wijf ben je, hoop dat je snel afsterft of verongelukt.’ (…) Elke dag uitgescholden en bedreigd en doodgewenst worden. Ik kan niet meer.’
Het zijn woorden van Asha ten Broeke. Woorden die me diep raakten. Boos maakten, stil. In haar meest recente column vertelt de wetenschapscolumnist hoe de haat, intimidatie en vuilspuiterij, die haar nu al meer dan tien jaar ten deel valt, hun tol hebben geëist. Hoe ze deze zomer op de bank zat en gewoon niet meer kon stoppen met huilen.
‘Het is overal, de hele tijd – er is geen ontsnappen aan’, schrijft ze. Zelfs haar kinderen worden niet gespaard. Van anonieme idioten die dreigen melding te doen bij de kinderbescherming als ze niet stopt met schrijven, tot allerlei nare verzinsels over het eetgedrag en gewicht van haar tienerdochters door een collega-columnist. En intussen lispelt de zelfhaat in haar eigen hoofd steeds luider: ‘Stel je niet zo aan, jankerd. Je hebt het aan jezelf te danken. Huilie huilie.’
Steeds meer mensen zijn het slachtoffer van haatzaaierij. Deze week nog berichtte de Volkskrant dat toptennissers de noodklok luiden over het wangedrag van gefrustreerde gokkers. ‘Ik kan nu mijn telefoon openen en dan is het weer hetzelfde verhaal’, aldus tennisser Tallon Griekspoor na de uitschakeling in de derde ronde van de US Open. ‘Als een speler verliest, wordt die tegenwoordig helemaal afgemaakt online.’
De impact is groot. Hoe meer discriminatie jongeren online zien, hoe meer negatieve emoties en depressieve klachten zij hebben. Ook zij die geen TikTok (meer) hebben, geven aan dat nauwelijks valt te ontsnappen aan haatdragende content van het platform omdat die ook viraal gaat via Instagram, Snapchat en YouTube.
‘Je wordt aangestoken met wat er om je heen gebeurt’, zegt mediawetenschapper Linda Duits in een item van NOS Stories over de toenemende haatreacties op sociale media. ‘Hoe meer je ze ziet, hoe meer je het normaliseert.’
Maar het is niet normaal om uitgescholden te worden voor ‘kankerhomo’, ‘gestoorde dikke, gore zeug’ of doodsbedreigingen te ontvangen, net zoals niet meer gewoon over straat kunnen gaan dat is. Het ‘hoort er niet bij’ en het ligt al helemaal niet aan je zogenaamde overgevoeligheid, zoals vermeende teflonhelden graag doen geloven.
Lieve Asha, houd er toch mee op, schoot het door mijn hoofd bij het lezen van haar column. Of trek je tenminste terug uit die (a)sociale mediashitshow. Waarom nog langer je kostbare leven laten vergallen? Er is meer dan het columnistenbestaan. Ook jij hebt maar één leven.
Maar ze hield niet op. Ze gaat door. ‘Wankel’ en ‘verdrietig’, dat wel. En ze blijft strijden, voor ‘een wereld waarin kwetsbaarheid normaler is dan haat’.
Volgens de Amerikaanse kwetsbaarheid-autoriteit, hoogleraar Brené Brown, ‘leven we in een wereld waarin iedereen moedig wil zijn en niemand kwetsbaar’, terwijl juist ‘kwetsbaarheid onze meest accurate manier is om moed te meten’.
Dank je Asha, voor jouw moed.
Bron: De Volkskrant, 7 september 2024
