Juf, kijk! Mooi hè, mijn magische toverstok?’ Vol trots zwaait Tom met een houten stok voor mijn neus. Intussen prevelt hij als een ware Harry

Maandagochtend na de voorjaarsvakantie. Normaal een tijd voor kinderverhalen over lange luierdagen, familiebezoeken, een uitje naar Landal of de dierentuin. Maar het is geen normale

Nog even volhouden, spreek ik mezelf toe. Het is bijna voorjaarsvakantie. Het einde van propvolle maanden, extra gevuld met citotoetsen afnemen, testresultaten analyseren en ontwikkelplannen

‘Nee, niet weer.’ Een diepe zucht ontsnapt uit mijn longen. Zelfs bij een simpele cito-meerkeuzevraag over een onbenullig rijmpje hebben ze het antwoord fout. Moedeloos

De deurbel gaat. Voor me staat een jonge vrouw van begin twintig in een kleurig geruite, wollen winterjas. Onder de wijde pijpen van haar spijkerbroek

De scholen gaan weer open. Nederland slaakte een zucht van verlichting begin deze week. Na alle noodklokken, die overal in het land oorverdovend klonken, kon